W metodzie izometrycznej, w wykonywanych przez nas ćwiczeniach nie występuje ruch. Siła mierzona jest w inny sposób – poprzez wielkość obciążenia, jakie jesteśmy w stanie utrzymać dzięki maksymalnemu napięciu mięśni w tej właśnie określonej pozycji. Praca, jaką wykonujemy jest zaś iloczynem właśnie tej siły, a także czasu, jaki potrafimy w tej pozycji wytrzymać. Metoda ta pomaga w budowaniu masy mięśniowej oraz siły, charakteryzuje się statycznymi wysiłkami i pracą izometryczną, która podnosi napięcie mięśni bez skracania długości naszych włókien mięśniowych.
Nadaje ona także mięśniom elastyczności i sprężystości.
Oddech podczas wykonywania tych ćwiczeń powinien być regularny, miarowy i spokojny – zarówno podczas odpoczynku jak i samego ćwiczenia. Ważne jest tu także skupienie, aby zadbać o stały poziom napięcia ćwiczonych mięśni oraz o jak najmocniejsze zrobienie tego.
Nie istnieje wiele przeciwwskazań do wykonywania ćwiczeń tą metodą, powinny ją jedynie dokładniej zagłębić w teorii osoby, które mają niepełny zrost kostny, nadciśnienie tętnicze, ciężkie postacie arytmii, dysfunkcje mięśnia sercowego czy tez chorobę niedokrwienną serca, która charakteryzuje się niską tolerancją wysiłku. Są to jednak choroby, w których konsultować trzeba ze specjalistą większość aktywności.
Metoda ta pozwala bardzo racjonalnie wykorzystać czas i energię, a także uzyskać dość sprawny wzrost siły. Po utrzymaniu napięcia przez daną ilość sekund (która zwiększa się z , wraz z naszymi możliwościami) należy ciało rozluźnić. Można wykonywać te ćwiczenia po prostu napinając mięsień i rozluźniając go, bez żadnych dodatkowych obciążeń, używając do tego własnej masy ciała jako obciążenia lub z hantlami, obręczami i sztangami, które stanowią mechaniczne obciążenie dodatkowe.
Metoda ta nie wymaga specjalistycznego przygotowania, każdy z nas jest więc w stanie urozmaicić sobie trening w ten sposób, poruszając w ten sposób często dość trudne do zaangazowania mięśnie.